κάντε κλικ εδώ
Η συναίσθηση της ντροπής, αποτελεί το θεμέλιο λίθο της πολιτισμένης συμπεριφοράς και συνιστά βασικό χαρακτηριστικό μιας ηθικά συγκροτημένης οντότητας, είτε ατομικής, είτε συλλογικής.
Όταν λοιπόν επί 30 και πλέον έτη, μια τέτοια συλλογική οντότητα, δεν έχει να παρουσιάσει απολύτωςκανένα επίτευγμα για τους χιλιάδες των Νοσηλευτών που έκτοτε την αιμοδοτούν οικονομικά, (πολλοί μάλιστα από τους οποίους δεν έχουν συμπληρώσει ουδέποτε αίτηση εγγραφής στα κατά τόπους σωματεία της) και αντί να ντραπεί και να λουφάξει στο λαγούμι της, επιχειρεί να δείξει τα κιτρινισμένα της δόντια, δύο τινά συμβαίνουν: Ή η επικείμενη διάλυσή της, πανικόβαλε σε υπέρμετρο βαθμό τους ηγέτες της, τόσο που εκτίθενται ολοένα και περισσότερο, ή η ψευδαίσθηση της ισοβιότητας των προαναφερθέντων κυρίων, έχει πλέον λάβει τη μορφή της παρανοϊκής εμμονής.
Η ΠΟΕΔΗΝ, δομημένη από τα πρωτοβάθμια σωματεία των νοσοκομείων de facto, αποτελώντας μια καθαρά κρατική συνδικαλιστική εφεύρεση της εποχής του ’80, που η «καπατσοσύνη» ανακηρυσσόταν σε εθνικό σπορ, επιχείρησε να διαδραματίσει το ρόλο του αποσυμπιεστή κάθε εργατικής αντίδρασης στο χώρο της υγείας, καταφέρνοντας να παρασύρει στην καλοστημένη παγίδα της, όλα τα πολιτικά κόμματα της εποχής και κατ’ επέκταση και τις κομματικές τους προεκτάσεις, ή άλλως, συνδικαλιστικές παρατάξεις.
Η κάθετη συνδικαλιστική συγκρότηση της ΠΟΕΔΗΝ, δηλαδή η σύνθεσή της από πολυκλαδικά σωματεία, με πολλά εσωτερικά διακλαδικά αντικρουόμενα προβλήματα, κράτησε τον κουρνιαχτό των αντιθέσεων κλεισμένο σε ένα αεροστεγώς δομημένο περιβάλλον, επιβάλλοντας η όποια δυναμική των ομάδων της να αναλώνονται σε εκδηλώσεις εσωστρέφειας, αποφεύγοντας επιμελώς να ενοχλήσουν την «μητέρα» κρατική- κομματική μηχανή. Εξορκίζοντας και καταπνίγοντας κάθε ομοιοεπαγγελματική απόπειρα αυτοοργάνωσης, κατόρθωνε διά των κρατικοδίαιτων «πραιτόρων» της, να χαλιναγωγεί τα «πλήθη» των «πληβείων», ενεργοποιώντας ένα πολυδαίδαλο δίκτυο μικρορουσφετολογικής συναλλαγής, τόσο μεταξύ των παρατάξεων που τη διοικούσαν, όσο και μεταξύ των τοπικών «προυχόντων» των πρωτοβάθμιων σωματείων της, με την εκάστοτε διοίκηση του νοσοκομείου αναφοράς.
Έτσι, με δεδομένη την τεχνητή νηνεμία στο χώρο της υγείας επί μια εικοσαετία και πλέον, με μικρά διαλλείματα επίπλαστων πολώσεων, η ανατολικού τύπου σκληρή κομματική ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, έδωσε σεμινάρια στην κατάπνιξη κάθε σοβαρής εργατικής διεκδίκησης, προσφέροντας καθρεφτάκια και χάντρες στα μέλη της που περίμεναν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον μια συλλογική σύμβαση εργασίας… (Άραγε, πόσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχει υπογράψει η ΠΟΕΔΗΝ από το 1983 που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα; Η απάντηση είναι «καμία»…)
Τα κέρδη για τους εργαζόμενους λοιπόν είναι από πενιχρά, μέχρι μηδενικά. Όλο αυτό το διάστημα των 30 ετών, η παράταξη της ΠΑΣΚΕ έχει την πρωτοκαθεδρία, κατορθώνοντας αφενός να υποσκελίσει σε χρονική διάρκεια και τον …Τσαουσέσκου και αφετέρου να αποκοιμίσει πλήρως τις έτερες παρατάξεις, αμβλύνοντας, ή και εξαφανίζοντας οποιαδήποτε επίσημη αντίδρασή τους, για τη φιλοκυβερνητική πολιτική που αναισχύντως ακολούθησε.
Οι Νοσηλευτές, τη δεκαετία του ’90 (επιτέλους), έχοντας διαπιστώσει πλέον ότι ο ιδιαίτερος επαγγελματικός και επιστημονικός τους χαρακτήρας έχει ξεθωριάσει και τείνει να ομογενοποιηθείαμετάκλητα με αυτόν των κηπουρών, των μαγείρων και των υδραυλικών (χωρίς να υποτιμούμε το ρόλο κανενός), επιχείρησαν να αντιδράσουν: Από τη μια έπρεπε να βρουν μια σοβαρή λύση συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και με χαρακτήρα εξολοκλήρου κλαδικό και ομοιοεπαγγελματικό. Από την άλλη, όφειλαν κατά τα διεθνή πρότυπα να επιδιώξουν τη δημιουργία ενός επιμελητηρίου, όπως είχαν κάνει με επιτυχία δεκαετίες νωρίτερα οι γιατροί, οι δικηγόροι και άλλες καταξιωμένες επαγγελματικά ομάδες. Στην κατεύθυνση αυτή, προκρίθηκε η ίδρυση του ΠΑΣΥΝΟ (πανελλήνιου πρωτοβάθμιου σωματείου τότε) και η έναρξη των συζητήσεων για τη δημιουργία της ΕΝΕ. Και στα δύο αυτά εγχειρήματα, η ΠΟΕΔΗΝ διαδραμάτισε εξαιρετικά σκαιώδη ρόλο, επιχειρώντας να ελέγξει τη διαδικασία από τα παρασκήνια…
Ευτυχώς για όλους τους Νοσηλευτές, δεν τα κατάφερε. Οι Νοσηλευτές ξέφυγαν από τον πνιγηρό εναγκαλισμό των εκπροσώπων του φτηνού λαϊκισμού και της απροκάλυπτης συναλλαγής με την εξουσία.
Αυτοί που επί σειρά ετών εμπόδιζαν το νοσηλευτικό προσωπικό να πάρουν το επίδομα των Βαρέων και Ανθυγιεινών θέτοντας ως προϋπόθεση τη λήψη τους από τους διοικητικούς υπαλλήλους, αυτοί που ευτέλισαν τον όρο «συνδικαλισμός» και τον κατάντησαν βρισιά, αυτοί που ανέδειξαν ως αξίες την οκνηρία, το βόλεμα των ημετέρων, τη συνδιοίκηση και την αεργία, αυτοί που εξέθρεψαν τον ψευτοτσαμπουκά και τη βλαχομαγκιά, οι φραπεδοσυνδικαλιστές των θυρωρείων με το τσιγαράκι και το αγοραίο στυλάκι, δε δικαιούνται να πιάνουν στο στόμα τους τους Νοσηλευτές και τα θεσμικά όργανα που νομίμως τους εκπροσωπούν.
Όλοι οι Νοσηλευτές που είναι μέλη της ΕΝΕ αλλά και της ΠΑΣΥΝΟ, έχουν υπογράψει ιδιοχείρως και με τη συναίνεσή τους τις σχετικές αιτήσεις…
Η ΠΟΕΔΗΝ, επιχειρώντας να πουλήσει για μια ακόμα φορά φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αναφέρεται σε ανακοίνωσή της στη συνδρομή των Νοσηλευτών στην ΕΝΕ και προσπαθεί με χίλια δυό νομικίστικα τρυκ να τους παροτρύνει να μην ανανεώνουν τη συνδρομή τους. Με κροκοδείλια δάκρυα, οι υπογράφοντες την ανακοίνωση, θρηνούν για τη δυσμενή οικονομική συγκυρία και για το … υπέρογκο ποσό της ετήσιας συνδρομής στην ΕΝΕ, αποκρύπτοντας με τρόπο άθλιο ότι η ετήσια εισφορά στην ΠΟΕΔΗΝ και στα σωματεία της είναι σχεδόν ισόποση…
Γιατί λοιπόν κύριοι της ΠΟΕΔΗΝ δε χαρίζετε τη συνδρομή των 36 € στα μέλη σας, προκειμένου να τα διευκολύνετε σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία; Πώς τολμάτε να υποδεικνύετε στους άλλους να κάνουν θυσίες, κρατώντας το δικό σας «θησαυροφυλάκιο» άθικτο; Γιατί δεν ιδρύετε ταμείο αλληλεγγύης, ώστε μέρος των εισφορών που οι εργαζόμενοι σας δίνουν επί 30 χρόνια, να ενισχύσουν τους απεργούς που δε μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις σχετικές κρατήσεις των κινητοποιήσεων;
Ας έρθουμε όμως στην εμμονή των φωστήρων που ηγούνται όλων αυτών των υπέροχων δράσεων, με την ΕΝΕ. Άραγε γιατί δεν τόλμησαν να παροτρύνουν τους γιατρούς να μην ανανεώνουν τη συνδρομή τους στους Ιατρικούς Συλλόγους; Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Η ΕΝΕ και οι Ιατρικοί Σύλλογοι διέπονται από το ίδιο ακριβώς νομικό καθεστώς. Ακόμα και κάποιος νοητικά υπολειπόμενος, αυτό θα το κατανοούσε. Αφού όμως εδώ ομιλούμε περί φωστήρων, τί πραγματικά συμβαίνει; Μήπως όταν απευθύνονται στους Νοσηλευτές, θεωρούν ότι απευθύνονται σε υποτελείς τους; Αυτό ας το κρίνουν οι Νοσηλευτές.
Σχετικά τώρα με το αναφερόμενο ζήτημα της διαθεσιμότητας, οι… κατήγοροι της ΠΟΕΔΗΝ ας μας απαριθμήσουν τις δράσεις και τις ενέργειές τους υπέρ των εργαζομένων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, αλλά μαζί με αυτό ας μας θυμίσουν πότε κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν και να κατεβάσουν σε διαδήλωση πάνω από 100 άτομα, ίσως λέμε και πολλά…
Η εν λόγω ομοσπονδία, έχει απολέσει κάθε τεκμήριο αξιοσύνης και σοβαρότητας μεταξύ των μελών της, και αν δεν είχε εξασφαλίσει την απευθείς κράτηση της μηνιαίας οικονομικής εισφοράς των εργαζομένων, θα είχε από καιρού διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Αν ανακοινώνατε κύριοι της ΠΟΕΔΗΝ ότι η εισφορά των μελών των σωματείων θα σταματήσει να παρακρατείται από τη μισθοδοσία και θα καταβάλλεται με μετρητά, πόσοι νομίζετε ότι θα σας πλήρωναν;
Αν έχετε εμπιστοσύνη στην εικόνα που έχετε φτιάξει για τους εαυτούς σας τόσα χρόνια, τολμήστε το. Αν δε το πράξετε, τότε θα είστε απλώς ένας αξιοθρήνητος θίασος που δίνει φτηνές παραστάσεις λαϊκισμού σε αποδεκατισμένο ακροατήριο.
Κλείνοντας, δε μπορούμε παρά να υποκύψουμε στον πειρασμό να διατυπώσουμε ένα- δυό ερωτήματα αρκετά επιτακτικά:
Τί συμβαίνει με τις … μαχητικές αριστερές δυνάμεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔΗΝ; Πότε έβγαλαν κάποια ανακοίνωση καταγγελίας της ανεκτικής πολιτικής του μακρόβιου προέδρου της και των συν αυτώ;
Επίσης, πώς γίνεται οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της … εξαιρετικά φιλικής σε αυτήν ΔΑΚΕ, να κρατούν τα παλαιολιθικά τους ονόματα και κάθε δεσμό που τις συνδέει άμεσα με το υπογάστριο των μνημονιακών κομμάτων, να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ηγεσίας της διοίκησης της ΠΟΕΔΗΝ και συγχρόνως να καταγγέλλουν τα κατορθώματα της συγκυβέρνησης;
Κύριοι της ΠΟΕΔΗΝ, για να ασκήσει κανείς ουσιώδη και σοβαρή πολιτική εκπροσώπησης των μελών του, δε χρειάζεται να είναι ούτε απολίτιστος, ούτε τραμπούκος, ούτε αγενής.
Φροντίστε να το εμπεδώσετε, έστω για το λίγο διάστημα που απομένει στο εφιαλτικό συνδικαλιστικό σας μέλλον.
