Μετά την πρόσκληση για τα εγκαίνια του "ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΔΩΡΩΝ ΟΝΑΡ", στην οποία είδαμε μια προσπάθεια να παρουσιάζουν οι άνθρωποι του κληροδοτήματος το ΨΝΑ "ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ" ως "ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ", διαβάζουμε την παρακάτω δημοσίευση μέλους του Δ.Σ. και ανθρώπου του κληροδοτήματος, να παρουσιάζει την απόγνωση την οποία ένιωσε όταν ένας άνθρωπος προσπάθησε να πάρει φάρμακα για την σύζυγό του απο το φαρμακείο του νοσοκομείου και αυτό λόγω απογραφής δεν κατέστη δυνατόν.
Ας μας επιτρέψουν οι Διοικούντες του εν λόγω νοσοκομείου να είμαστε επιφυλακτικοί για τις φιλανθρωπικές τους προσεγγίσεις, μιας και δεν μας έχουν συνηθίσει στην πράξη για κάτι τέτοιο.
Επιπλέον αν αντικείμενο mini σύσκεψης είναι η μεταφορά ασθενών απο το ίδρυμα στην κοινότητα όπως αναφέρει, καταλαβαίνουμε με πόση σοβαρότητα και υπευθυνότητα αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο θέμα.
Και ενώ μετέφεραν τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου απο την κοινότητα στο ίδρυμα, θέλουν να μας πείσουν ότι συσκέπτονται για τη μεταφορά ασθενών απο το ίδρυμα στην κοινότητα. Καλά...
Τελικά αυτό που θα είχε ενδιαφέρον θα ήταν να μας παρουσίαζε τι ήταν τελικά αυτό που οι παρευρισκόμενοι "μεθόδευσαν" για αυτή την μεταφορά.
Επίσης εφόσον το θέμα είναι το "φαρμακείο", όσον αφορά τους απόρους, το φαρμακείο χορηγεί φάρμακα μόνο δύο φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένες ώρες. Ας αναλογιστεί λοιπόν αυτός και οι Διοικούντες την ταλαιπωρία την οποία βιώνουν οι άποροι πάσχοντες Συνάνθρωποί μας, παραμένοντας στην ουρά επί ώρες έξω απο το φαρμακείο και κάτω απο στέγαστρο, προκειμένου το φαρμακείο να τους χορηγήσει τα φάρμακά τους. Το πρόβλημα για αυτούς βέβαια είναι εντονότερο όταν το προγραμματισμένο ραντεβού τους με τον γιατρό για την συνταγογράφηση, δεν συμπίπτει με τις ημέρες που φαρμακείο τους διαθέτει τα φάρμακα. Οπότε είναι αναγκασμένοι να ξανάρθουν και δεύτερη μέρα.
Τελικά παραμένει ένα ακόμη ερώτημα:
Ο κ. Τριπολίτης αναφέρει συνεχώς για "ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ" και όχι για ΨΝΑ "ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ". Στην πρόσκληση γράφουν για "ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ" και όχι για ΨΝΑ "ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ".
Τι τελικά "μεθοδεύουν" γύρω απο την επωνυμία του νοσοκομείου που μπορεί να σημαίνει πολλά;
Υ.Γ. Τα εξωτερικά ιατρεία μεταφέρθηκαν στο ίδρυμα σύμφωνα με την Διοίκηση για λόγους ασφάλειας, εφόσον υπήρχαν απειλές κατά των ιατρών. Στο ίδιο κτίριο στεγάζεται ξενώνας. Άραγε οι λόγοι ασφάλειας δεν αφορούν τους φιλοξενούμενους και το υπόλοιπο προσωπικό που φιλοξενούνται και εργάζονται αντίστοιχα στον ξενώνα οι οποίοι παρέμειναν εκεί;
Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούμε για τη μεταφορά ούτε των εξωτερικών ιατρείων ούτε του ξενώνα στο ίδρυμα.
Παρακάτω η δημοσίευση του κ. Τριπολίτη στο http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=377829&dt=13/01/2011και κάντε κλικ εδώ για την πρόσκληση
<<Ετυχε Τρίτη πρωί (4.1.2011) να βρίσκομαι στο «Δρομοκαΐτειο». Συμμετέχω στο ΔΣ σε διάφορες θέσεις κατά καιρούς, από το 1981, λόγω Κληροδοτήματος. Δεν έχω εμπλακεί σε πολιτικές ίντριγκες, δεν είμαι ΠαΣοΚ, ορκίζομαι όμως ενίοτε στο όνομα του αειμνήστου Γ. Γεννηματά, ο οποίος εφαρμόζοντας την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση (δεν είναι δυνατόν να επεκταθώ εδώ) την εποχή εκείνη που ήμουν και εγώ Πρόεδρος του Ιδρύματος, βοήθησε τους ψυχικά πάσχοντες να διαβιούν με ανθρώπινες συνθήκες, όσο κανένας άλλος υπουργός πριν ή μετά από εκείνον!..
Ευρισκόμενος λοιπόν σε μια mini σύσκεψη (πρόεδρος ΔΣ, διοικήτρια, διοικητικός διευθυντής και... η αφεντιά μου _ ως απλό μέλος του ΔΣ) με θέμα τη μεθόδευση μεταφοράς ασθενών από το Ιδρυμα στην Κοινότητα (=Κοινωνία), όπου ακόμα μέχρι σήμερα δεν μας (τους) δέχονται (άλλη πονεμένη ιστορία), κτύπησε δειλά - δειλά η πόρτα και φάνηκε στο άνοιγμα η μορφή ενός ταλαίπωρου ανθρώπου, ο οποίος μιλώντας με ξενική προφορά ζήτησε τη βοήθειά μας. Δηλαδή να μεσολαβήσουμε και να του δώσει το φαρμακείο μας (του «Δρομοκαΐτειου») τα φάρμακα που παίρνει η γυναίκα του με ιστορικό 15 ετών (ψυχ)ασθενείας και έξι (6) φορές εισαγωγή στο Νοσοκομείο μας. Ο κύριος ήταν Αλβανός και για πολλά χρόνια τον εξυπηρετούσε το Ιδρυμα.
Η απάντησή (μας) ήταν ότι «λόγω απογραφής δεν μπορούμε να σε εξυπηρετήσουμε». Στο ερώτημά του «Και πού να πάω;» του απαντήσαμε «Στο διπλό», εννοώντας στο «Δαφνί». Ο άνθρωπος έφευγε διστακτικά κι εγώ σκεπτόμενος ότι πρόκειται περί «ναυαγού» σκέφθηκα να παίξω τον ρόλο... «ναυαγοσώστη»... Του είπα λοιπόν να με ακολουθήσει και πήγαμε στο φαρμακείο. Εκεί, πράγματι γινόταν το «σώσε»: κιβώτια, ράφια, φάρμακα, χαρτιά, όλα άνω - κάτω και 5-6 άτομα να προσπαθούν να τα βάλουν σε κάποια τάξη. Τέλος πάντων, παρά τις παρακλήσεις μου, δεν του έδωσαν φάρμακα (ούτε για 48 ώρες) με αποτέλεσμα να φύγουμε (μαζί εγώ και ο αλλοδαπός) στενοχωρημένοι! Οταν βγαίνοντας με ρώτησε: «Και τώρα τι να κάνω;». Του απάντησα κι εγώ αμήχανα: «...Τώρα ρώτα τον Θεό» δείχνοντας τον ουρανό!..
Αναφέρω με τα πιο πάνω ένα περιστατικό, από τις χιλιάδες που όλα έγιναν σωστά και... νόμιμα. Ο άνθρωπος ήθελε φάρμακα για τη σύζυγό του. Ο γιατρός του έγραψε (ως όφειλε) μια συνταγή με απλά φάρμακα και ναρκωτικά, αξίας περίπου 500-700 ευρώ (τα ψυχοφάρμακα είναι πανάκριβα). Το Νοσοκομείο μας και (φαντάζομαι) όλα τα κρατικά νοσοκομεία έκαναν απογραφή! Και _ πολύ σωστά _ η υπηρεσία (διοίκηση - φαρμακείο) δεν χορήγησε τα φάρμακα... Και μετά;
Επίλογος:
Παρά τα 30 χρόνια εθελοντικής (αμίσθου) προϋπηρεσίας στο Ιδρυμα και παρά το γεγονός ότι ως εξασκών ένα κατ' εξοχήν ανθρωπιστικό επάγγελμα (αγγειοχειρουργός) έχω κάποια περισσότερη ευαισθησία (αν έχω) από τον μέσο άνθρωπο, εντούτοις δεν έχω απάντηση. Εχω νιώσει ως εκπαιδευόμενος στο εξωτερικό στο πετσί μου, το τι σημαίνει «πολίτης β' κατηγορίας», όμως εδώ η αντιμετώπιση στο φαρμακείο ήταν η ίδια και για τους Ελληνες (πήγαν περί τους 50 εξωτερικοί ασθενείς με το ίδιο πρόβλημα και η απάντηση ήταν η ίδια: «Εχουμε απογραφή»).
Τελειώνοντας, και για να μην παρεξηγηθώ, έχω να δηλώσω ότι όλοι μα όλοι δούλεψαν περίφημα: Διοίκηση και φαρμακείο (για το οποίο είμεθα περήφανοι) αυτό έπρεπε να κάνουν. Ομως το ερώτημα παραμένει: Ο ασθενής τι κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις [ειδικά ο (ψυχ)ασθενής, αν απορυθμιστεί μπορεί να κάνει κάποια... ανοησία!...];
Ο δρ. Αναστ. Ι. Τριπολίτης είναι αγγειοχειρουργός, πρ. Πρόεδρος «Δρομοκαϊτείου» και της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας.
ΥΓ.1: Τώρα (μετά από 45 χρόνια γιατρός) έμαθα ότι, σύμφωνα με το φαρμακείο μας (τυπικά ή νομικά;), τα φάρμακα πρέπει να τα παραλαμβάνει ο ίδιος ο ασθενής και όχι μέσω τρίτου.
ΥΓ.2: Αυτοί που μας κρίνουν και μας κατακρίνουν (οι περισσότεροι) ούτε που έχουν ακούσει που κείται το «Δρομοκαΐτειο». Και για τους φιλανθρώπους: Τα Νοσοκομεία υπάρχουν 365 ημέρες τον χρόνο, όχι μόνο τις χαρούμενες - γιορτινές ημέρες που θυμόμαστε τον πάσχοντα Συνάνθρωπό μας!..>>
