κάντε κλικ εδώ
και για σχετική ανάρτηση εδώ
Τις τελευταίες ημέρες έχει δημιουργηθεί ένα νέο κύμα πολυτάλαντων και τρανών ψυχιάτρων και ψυχολόγων που έχουν θεωρήσει φρόνιμο να βγάζουν διαγνώσεις στα διάφορα πολιτικά πρόσωπα της ζωής μας. Οι τρανές γνωματεύσεις τους έχουν συγκινήσει πολύ αγανακτισμένο κόσμο και έχουν βρει πολλούς θερμούς υποστηρικτές που επιτέλους πλέον “δικαιώνονται” για αυτά που τραβάμε από το “τρελαμένο” πολιτικό μας σύστημα.
Επιτρέψτε μου να έχω μία διαφορετική γνώμη από όλους αυτούς τους τρανούς κυρίους και κυρίες που χρησιμοποιούν τόσο ελεύθερα τις διαγνώσεις τους.
Αυτό που γίνεται φέρνει στην επιφάνεια επιτέλους το ποιόν όλων αυτών των τρανών “συναδέλφων” μας.
Τα πολιτικά πρόσωπα του τόπου μας κάθε άλλο παρά τρελά δεν είναι. Θα τους τιμούσε πραγματικά η όποια διάγνωση τρέλας. Ναι έμαθα και εγώ καλή διάγνωση στα πολλά μου χρόνια στο διάσημο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Λονδίνου και μπορώ να καταλάβω το 1-2% των πολιτικών προσώπων μας που όντως έχει κάποια ψυχιατρική διάγνωση αλλά δεν είναι ούτε η θέση, ούτε η δουλειά μας, να βγάζουμε δημόσιες διαγνώσεις, πόσο μάλλον να τις χρησιμοποιούμε για το θέαμα και για την οργή του κόσμου.
Την διάγνωση την χρησιμοποιούμε κλινικά για να καταλάβουμε τα προβλήματα των ασθενών μας και για να έχουμε έναν οδηγό ώστε να εφαρμόσουμε την πιο αποτελεσματική θεραπεία (φαρμακευτική ή ψυχοθεραπευτική), σύμφωνα πάντα με προηγούμενες θεραπευτικές μελέτες. Την διάγνωση δεν την χρησιμοποιούμε ποτέ ούτε για να στιγματίσουμε κάποιο ασθενή, ούτε για να δώσουμε τροφή στην οικογένεια και στο περιβάλλον του να κάνει ζημιά στον ασθενή και ποτέ δημόσια κατά αυτόν το τρόπο. Εάν ποτέ αντιληφθούμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους προστατέψουμε. Πολλές φορές έχω νεαρούς ασθενείς που θέλουν και έχουν όλο το δικαίωμα να είναι αρκετά ανοιχτοί με τη ψυχιατρική τους διάγνωσή αλλά τους συμβουλεύω να το κάνουν με προσοχή, εξάλλου είναι πολλά παραπάνω από μία περιγραφική ταμπέλα μίας μανιοκατάθλιψης.
Από την άλλη έχοντας αρχίσει να ξαναγνωρίζω το λαμπρό μας ψυχιατρικό σύστημα έπειτα απο 15 χρόνια απουσίας, συναντά κανείς μία εντελώς αντίθετη πραγματικότητα. Ψυχιάτρους που να μην λένε για δεκαετίες τη διάγνωση στους ασθενείς τους για να τους κρατάνε καλά νυχτωμένους, φοβισμένους και εξαρτημένους, ψυχιάτρους που να συνταγογραφούν με το παραμικρό ό,τι μπορεί να φανταστεί η ψυχή σας και φυσικά με αρκετά αγχολυτικά που μόνο εξαρτήσεις μπορούν να δημιουργούν, ψυχιάτρους που να απαγορεύουν στους ασθενείς τους να κάνουν ψυχοθεραπεία, ψυχιάτρους που νοσηλέουν τους ασθενείς τους σε ιδιωτικές κλινικές που είναι μέτοχοι και έχουν τα ωραία ποσοστά τους, ψυχιάτρους που χρηματίζονται για να βγάζουν αναπηρικές συντάξεις ή απλός να κάνουν τη δουλειά τους και πολλά άλλα και άσχημα πράγματα. Υπάρχουν φυσικά και οι ¨συνάδελφοί¨ μου οι ψυχολόγοι – αυτοί οι φοβεροί γιατροί – που φοβούνται να ενημερώσουν το κόσμο ότι δεν είμαστε γιατροί μήπως και πέσει το κύρος τους. Έχουν μπει και αυτοί στο χορό της διάγνωσης των πολιτικών μας. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ξέρουν καν διάγνωση έτσι και αλλιώς αλλά το παλεύουν. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν τα βασικά ουσιαστικά προσόντα – όχι του γιατρού – που γιατροί δεν είμαστε έτσι και αλλιώς – έχουμε τη δικιά μας αξιοσέβαστη επιστήμη – αλλά δεν έχουν ούτε τα βασικά προσόντα του ψυχολόγου. Παρόλα αυτά ανοίγουν “ιατρεία”, κάποιοι ναι συνταγογραφούν και το λένε και με περηφάνια (αυτό αποτελεί ποινικό αδίκημα) και παίζουν με ζωές αρρωστων ανθρώπων. Δύο χρόνια στην Ελλάδα τώρα ακούω, βλέπω και δεν μιλάω. Λέω ας κάνω καλά και ήσυχα τη δουλειά μου και ας μεγαλώνω τα πράγματα που θεωρώ εγώ σωστά και καλά αλλά δεν αντέχω άλλο. Οι ειδικότητές μας (της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας) είναι πραγματικά ιερές και ακόμα πιο ιεροί είναι οι ασθενείς μας και τα προβλήματα και οι ασθένειές τους. Δεν μπορούμε να αφήνουμε κανέναν επιτήδειο να προσβάλει έτσι ούτε τους ασθενείς μας, ούτε τις παθήσεις τους αλλά και ούτε τη δουλειά μας.
Θα τους συμβούλευα όλους αυτούς που τώρα τους έπιασε ο πόνος για να κάνουν τη δουλειά τους να ξεκινήσουν πρώτα με τους ασθενείς τους και να αφήσουν το διαφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα στο έλεος της ψήφου του κάθε πολίτη και της δικαιοσύνης. Οι καθηγητές μου και η κλινική μου εμπειρία με έχουν μάθει ότι οι τρελοί άνθρωποι είναι κατα βάση πιο ευσυνείδητοι από τους “λογικούς”. Είναι και πιο ηθικοί και συνήθως πέφτουν θύματα των “λογικών”. Εάν ήταν τρελοί όλοι αυτοί πιστέψτε με θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι τώρα. Δυστυχώς είναι απολύτως λογικοί και ακόμα μέχρι το τέλος μας συνεχίζουν να κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους εις βάρος του κόσμου που έχει πραγματικά σαλέψει και δεν ξέρει τι να κάνει με αυτή τη κατάσταση.
Ας αγαπήσουμε τη τρέλα μας τουλάχιστον και ας φτύσουμε ότι την προσβάλει και δεν της αρμόζει.
Όπως πάντα διπολικά δικός σας,
Δρ. Ιωάννης Μάλλιαρης, BSc., PhD.
Κλινικός Ψυχολόγος
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Institute of Psychiatry, King’s College London)
Πρόεδρος της Ελληνικής Διπολικής Οργάνωσης (ΕΔΟ)
Πρόεδρος της Ελληνικής Διπολικής Οργάνωσης (ΕΔΟ)
http://www.drmalliaris.com
