Στις μέρες μας γινόμαστε μάρτυρες μιας
πρόχειρης και βεβιασμένης πολιτικής στον τομέα της ψυχικής υγείας, που αφορά
τον επικείμενο σχεδιασμό για το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας,
κάτω από τις πιέσεις της Τρόικα, για τη συμπλήρωση του απαιτούμενου αριθμού του
προσωπικού που δεσμεύτηκε για να θέσει σε διαθεσιμότητα, έβαλε σε
προτεραιότητα, το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων και τη μεταφορά των
υπηρεσιών τους σε γενικά νοσοκομεία. Βέβαια, κάτι τέτοιο αποτελεί στόχο της
μεταρρύθμισης των υπηρεσιών ψυχικής στα πλαίσια του προγράμματος «Ψυχαργώς»,
όμως όχι αυτοσκοπό. Θα πρέπει δηλαδή να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες
οι οποίες θα δημιουργήσουν το έδαφος για τέτοιου είδους αλλαγές. Αξίζει να
αναφερθεί, ότι περίπου το 20% των προσερχομένων κατά τη μέρα της εφημερίας στα
ψυχιατρικά νοσοκομεία, αφορά πληθυσμό ο οποίος έρχεται από την Περιφέρεια, λόγω
έλλειψης υπηρεσιών. Η Τομεοποίηση, δηλαδή, μετά απο δεκαπέντε περίπου έτη
μεταρρύθμισης, δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες των περιστατικών στον
τομέα ευθύνης της. Και ο Γολγοθάς για τον ψυχικά ασθενή, για την αναζήτηση μιας
κλίνης, έστω και σε ράντζο, καλά κρατεί και τραβάει χιλιόμετρα. Απο την
Πρέβεζα, στα Ιωάννινα, απο εκεί στην Κέρκυρα, στη συνέχεια την Τρίπολη, την
Πάτρα και μετά στο Δαφνί ή το Δρομοκαΐτειο. Όλες οι ψυχιατρικές κλινικές έχουν
120% έως 150% υπερπλήρωση κλινών.
Επιπροσθέτως, οι ανάγκες σε υπηρεσίες
ψυχικής υγείας, προφανώς, στην εποχή του μνημονίου διαρκώς αυξάνονται.
Καταθλίψεις, αγχώδεις διαταραχές, εξαρτήσεις απο ουσίες βρίσκονται διαπιστωμένα
σε έξαρση.
Ενώ δηλαδή, οι ανάγκες αυξάνονται, το
Υπουργείο δείχνει να επιδιώκει να συρρικνώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, ή
απλώς, στην καλύτερη περίπτωση να τις μεταφέρει κάπου αλλού.
Η μετακύλιση των υφιστάμενων υπηρεσιών,
ειδικότερα, τις ψυχιατρικές κλινικές, σε άλλους φορείς, απλά ανακατεύει τη
σούπα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Απαιτούμενο θα πρέπει να είναι η
ανάπτυξη και η βελτίωση των υπηρεσιών.
Θα πρέπει να τεθούν προτεραιότητες, αλλά
και προϋποθέσεις για κάθε επιπλέον βήμα. Αυτές θα πρέπει να στοχεύουν στην
ανάπτυξη υπηρεσιών ψυχικής υγείας, εύκολα προσβάσιμες στον πληθυσμό που τις
έχει ανάγκη, όπως είναι τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας, τις Κινητές Μονάδες, τα
Κέντρα Ημέρας και τις Δομές Στέγασης, δηλαδή, ανάπτυξη υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας
Φροντίδας. Δυστυχώς όμως, για ακόμη μία φορά, ενώ σχεδιάζεται και έχουν
κατατεθεί πλήθος προτάσεων αναφορικά με τη Μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ, διαπιστώνουμε
ότι η ψυχική υγεία δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενά, απο κανέναν φορέα.
Στιγματισμένη, απο όλους τους φορείς, παραμένει στο περιθώριο της κουβέντας.
Όλος ο λόγος γύρω απο το φάρμακο, τις αμοιβές των ιατρών, τα ιατρεία, τον
οικογενειακό ιατρό, τον ιατρό της γειτονιάς κ.α. περί ιατρών. Για μια ακόμη
φορά θα δούμε νομοσχέδιο που τα 3/4 θα αφορά ρυθμίσεις θεμάτων ιατρών και το
1/4 ρυθμίσεις θεμάτων που αφορά τους ασθενείς.
Όμως, οι ψυχικά ασθενείς θα εξακολουθούν
να έχουν ανάγκες που δεν θα έχουν προβλεφθεί να καλυφθούν. Θα έχουμε αύριο,
μεθαύριο, υπουργούς που θα διαπιστώνουν τα λάθη και τις παραλείψεις των
προκατόχων τους.
Δεν μένει κάτι άλλο, παρά μόνο να
αντισταθούμε, να πιέσουμε και να αλλάξουμε τη ρότα.
Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας!!!
Γιώργος Αβραμίδης
Πρόεδρος ΣΥΝΟΨΥΝΟ ΕΣΥ Ν. Αττικής
