κάντε κλικ εδώ
ΕΝΕ-Ενωση Νοσηλευτών Ελλάδος
ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ
Στα Νέα Ιωάννινα -έτσι τα αποκαλώ, γιατί έτσι μου φάνηκαν ύστερα από 10 χρόνια που είχα να τα επισκεφτώ, χάρη στον επί 8ετία άξιο δήμαρχό τους Νίκο Γκόντα- έγινε τις προάλλες το 3ο Πανελλήνιο και 2ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ενωσης Νοσηλευτών Ελλάδος, που είχα τη μεγάλη τιμή να κηρύξω την έναρξή του.
Για ένα τριήμερο 5.000 νοσηλευτές απ' όλη την Ελλάδα και πολλές αντιπροσωπείες από την Ε.Ε., διασκορπισμένοι σε ξενοδοχεία της ευρύτερης περιοχής -από Μέτσοβο μέχρι Πρέβεζα, Αρτα και βάλε- συγκεντρώθηκαν στο νέο, υπερευρύχωρο και καλαίσθητο συνεδριακό κέντρο του νέου ξενοδοχείου «Σεράι», όχι μόνο για να συζητήσουν τα προβλήματα του κλάδου τους, αλλά και για να επιμορφωθούν σε περίπου εκατό θέματα (δηλ. ασθένειες) σε ειδικά σεμινάρια, με κορυφαίους εισηγητές και κλινικά φροντιστήρια άκρως εξειδικευμένα, δικαιούμενοι στο τέλος των εργασιών Πιστοποιητικό Παρακολούθησης, που μοριοδοτείται από την ΕΝΕ με 3 Μεταπτυχιακές Εκπαιδευτικές Μονάδες.
Για έναν άσχετο με τα ιατρικά, όπως ελόγου μου, κατ' αρχήν έμαθα να ξεχωρίζω τον νοσηλευτή από τον νοσοκόμο. Και τα 27.000 μέλη της ΕΝΕ είναι όλοι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Από αυτούς οι περίπου 1.200 έχουν ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές, ενώ οι 500 κατέχουν διδακτορικά.
Οι μηνιαίες αποδοχές τους ωστόσο είναι πολύ χαμηλότερες από τον γενικό μέσο όρο των απασχολουμένων στο Δημόσιο. Ο μισθός κινείται στα 1.000 ευρώ, με ελαφριές αποκλίσεις προς τα κάτω και προς τα πάνω.
Ετσι, ενώ επιτελούν ένα καθαρά ανθρωπιστικό έργο, δεν απολαμβάνουν το ανάλογο ηθικό και υλικό αντάλλαγμα από την Πολιτεία και την κοινωνία.
Οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας χειροτερεύουν από τις 15.000 κενές θέσεις που εξακολουθούν να μη συμπληρώνονται από το αρμόδιο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.
Οπως τόνισε στην ομιλία του ο γεν. γραμματέας της ΕΝΕ και πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Συνεδρίου κ. Αριστείδης Δάγλας: «Σε πέντε χρόνια δεν θα υπάρχει ΕΣΥ, αν συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός αποχώρησης και προσλήψεων νοσηλευτών!».
Και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι «ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της Υγείας τίθεται εν αμφιβόλω. Η επί σειρά ετών πολυθρύλητη απόπειρα ανασυγκρότησης και ενίσχυσης του ΕΣΥ δεν ήταν παρά μία αρρώστια που παρίστανε τη θεραπεία και δεν ωφέλησε κανέναν άλλον, παρά μόνο τους επιχειρηματίες της ιδιωτικής υγείας, που είδαν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται στα ύψη».
Και βέβαια, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας κ. Νίκος Πολύζος, αφού παραδέχτηκε ότι «οι νοσηλευτές είναι το πιο κρίσιμο ίσως κομμάτι για τη βελτίωση του ΕΣΥ», τόνισε ότι το υπουργείο «έχει προωθήσει αρμοδίως τα αιτήματα της ΕΝΕ», ενώ υποσχέθηκε ότι «είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε με τον πιο πρόσφορο τρόπο τη συνεχιζόμενη εκπαίδευση και κατάρτιση των νοσηλευτών».
Κι ενώ τα «αρμοδίως» και «με τον πιο πρόσφορο τρόπο» ηχούν στ' αυτιά μου σαν νεφελώδεις γενικότητες που τίποτα δεν σημαίνουν (επειδή είναι κάποιος «γενικός», δεν σημαίνει ότι πρέπει να εκφράζεται και με «γενικότητες»), η μαρτυρία μιας προϊσταμένης νοσηλεύτριας σε μεγάλο νοσοκομείο αναφέρει ότι, «σε δύναμη 22 νοσηλευτών των οποίων προΐσταται», χρωστάει «400 ρεπό από το 2009, χωρίς να συνυπολογίζονται σ' αυτά τα ρεπό που χρωστάει από το 2010».
- Και γιατί δεν κατεβαίνετε κι εσείς σε απεργία; τη ρωτώ σ' ένα διάλειμμα του συνεδρίου.
- Κάθε απεργία ή στάση εργασίας από εμάς επιβαρύνει τους συναδέλφους μας που είναι στο προσωπικό ασφαλείας του νοσοκομείου, που ψυχικά δεν το αντέχουμε.
- Ακόμα και τώρα που σας δέχτηκε στους κόλπους της η ΑΔΕΔΥ;
- Πρέπει να καταλάβετε, κύριε Βασιλικέ, ότι ο λειτουργηματικός χαρακτήρας του νοσηλευτικού επαγγέλματος το ξεχωρίζει ανάμεσα στ' άλλα ανθρωπιστικά επαγγέλματα, αλλά παράλληλα του προσδίδει μια κακώς εννοούμενη χροιά εθελοντισμού.
Αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος.
Πράγματι, στην έρευνα του «Ευρωβαρόμετρου», στο τέλος του 2009, στην ερώτηση «Ποιο είναι το πιο σημαντικό θέμα που σας απασχολεί;», η απάντηση ήταν «Υγεία».
- «Πού πρέπει (άλλο ερώτημα) να διατεθούν περισσότεροι ανθρώπινοι πόροι και χρήματα;», ξανά η απάντηση ήταν «Στην Υγεία».
Ανάμεσα στους γιατρούς και στο βοηθητικό προσωπικό (νοσοκόμοι) οι νοσηλευτές είναι το έμβολο που κινεί τη μηχανή. Οι γιατροί κάνουν τη διάγνωση, δίνουν τη θεραπεία, χειρουργούν ή δεν χειρουργούν και φεύγουν. Περνούν το πρωί και το βράδυ, με μια συνοδεία νέων γιατρών, και ρίχνουν μια ματιά στον άρρωστο και στον πυρετό του. Και μετά φεύγουν.
Οι νοσοκόμοι κάνουν τη λάντζα. Ομως ο νοσηλευτής είναι αυτός που παραστέκεται στον άρρωστο, με ανθρωπιά, με αγάπη, συμπάσχει μαζί του, τον παρηγορεί. Πρέπει να έχει μεγάλη καρδιά και μεγάλη ψυχική αντοχή για ν' αντέξει το βάσανο του άλλου σαν τον μεγάλο Αμερικανό ποιητή Ουόλτ Ουίτμαν, που υπήρξε εθελοντής-νοσηλευτής στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο Βορρά-Νότου.
Στη λήξη του συνεδρίου το Δ.Σ. της ΕΝΕ βράβευσε τη διευθύντρια Νοσηλευτικής Υπηρεσίας του «Ευαγγελισμού» κ. Κατερίνα Μόνιου για τη συνολική προσφορά της στο επάγγελμα και για την αποφασιστική της συμβολή στην παραχώρηση χώρου στην ΕΝΕ για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Καθώς και την κ. Λαμπρινή Παπαχρυνσαθάκη, νοσηλεύτρια, πρόεδρο του συλλόγου «Αγκαλιάζω» και τέως καθηγήτρια Νοσηλευτικής του ΤΕΙ Πάτρας, για την πολύ σημαντική και ανθρωπιστική δράση της πανελληνίως.
Μ' αυτό το ρήμα «αγκαλιάζω» θα ήθελα να κλείσω το άρθρο μου, το αφιερωμένο στην ΕΝΕ.
Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω τα λόγια του προέδρου της κ. Δημήτρη Σκουτέλη: «Προβλήματα μόνιμα, που μιλάμε γι' αυτά δεκαετίες τώρα, υποβαθμίζουν την ποιότητα της νοσηλευτικής ζωής βασανιστικά, εξακολουθητικά, επίμονα - δείκτες ενός αδυσώπητου εργασιακού αδιεξόδου».
