κάντε κλικ εδώ
Στις 9 Ιουνίου οι νοσηλευόμενοι/εργαζόμενοι στις θεραπευτικές συνεργατικές μονάδες του Δρομοκαιτείου μετά από συνέλευση του σωματείου τους, είχαν αποφασίσει και προχωρήσει σε πενθήμερη στάση εργασίας (14-18 Ιουνίου), απαντώντας σε μια σειρά ενεργειών της διοίκησης που υποβίβαζε τη θέση τους ως νοσηλευόμενους αλλά και ως εργαζόμενους.(βλ. προηγούμενη ανάρτηση).
Η διοίκηση όχι μόνο δεν ικανοποίησε τα αιτήματα αλλά προχώρησε σε ύβρεις και απειλές εναντίον τους, ενώ οι θεραπευτές που στάθηκαν στο πλευρό τους υπέστησαν, πέρα από πιέσεις και απειλές, αυθαίρετες μετακινήσεις από τα θεραπευτικά πλαίσια που εργάζονταν.
Προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, η διοίκηση του Δρομοκαιτείου και συγκεκριμένα ο διοικητής Νικόλαος Τσίκης, στις 16/9, έστειλε εξώδικο (το παραθέτουμε σε συνημμένο) σε δύο εργαζόμενες-ψυχολόγους, που είχαν πάρει τη θέση των θεραπευόμενων και είχαν μετακινηθεί, εξαιτίας του αποκαλυπτικότατου άρθρου τους με τίτλο "Δρομοκαϊτειο: Επιστροφή στο 19ο αιώνα".
Δυστυχώς για τη διοίκηση του ψυχιατρείου, δεν είναι μόνο οι δύο ψυχολόγοι που αντιδρούν. Ο Σύλλογος Νοσηλευτών ψυχιατρικών νοσοκομείων έχει πάρει θέση επί του θέματος αλλά και πρόσφατα κατάγγειλε τη διοίκηση για παράνομες μετακινήσεις προσωπικού και ιδιοκτησιακή αντίληψη.(Σημ: Το Δρομοκαϊτειο διέπεται από ένα ιδιότυπο καθεστώς που, παρά το γεγονός ότι αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, διοικείται βάσει κανονιστικού πλαισίου όπως έχει προσδιοριστεί από το ομώνυμο κληροδότημα)
Αποτελούν ψιλά γράμματα για τους διοικούντες ότι όταν οι νοσηλευόμενοι διεκδικούν, όχι μόνο πρέπει να ικανοποιούνται τα αιτήματα αλλά να ωθούνται στο να διεκδικούν ακόμα περισσότερα. Αυτό συνιστά μέγιστη θεραπευτική πράξη και είναι η μόνη, ουσιαστικά, θεραπευτική συμβολή που μπορεί να δοθεί από την εκάστωτε διοίκηση.Ο θεραπευόμενος πέρα από την υλική διάσταση των αιτημάτων του (και είναι ζωτικής σημασίας), διεκδικεί την ίδια του τη ζωή.
Φαίνεται παράλληλα ότι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (βλ.υπόθεση Banquet, Aquis κ.α) οι εργοδότες/διοικούντες απεργάζονται κάθε "θεμιτό" και αθέμιτο μέσο για να καταστείλουν όποιους εργαζόμενους δε δέχονται να τους προσκυνήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι προσπαθούν και πετυχαίνουν να απονομιμοποιήσουν ακόμα και την έκφραση γνώμης ή το μοίρασμα προκήρυξης, όταν αυτά αντιβαίνουν των συμφερόντων τους.
Δεν θα καταλάβουν παρά με σκληρές, μαζικές απαντήσεις.
