κάντε κλικ εδώ
Ο ασθενής είχε εισαχθεί με εισαγγελική εντολή την περασμένη εβδομάδα σε μεγάλο ψυχιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας. Ήταν δύσκολο περιστατικό όπως μαρτυρούσε το ιστορικό του και επιβεβαίωναν οι περιγραφές των αστυνομικών που τον συνόδεψαν ως το εφημερεύον νοσοκομείο.
Σαν αγρίμι τριγυρνούσε μέσα στην τραπεζαρία, ανέφερε χαρακτηριστικά εκ των υστέρων το προσωπικό. Η επίθεση του 45χρονου ψυχικά ασθενή κατά ενός νοσηλευτή –που είχε ως αποτέλεσμα μώλωπες και ένα κάταγμα χειρός στο θύμα- τρόμαξε αλλά δεν εξέπληξε τους εργαζόμενους.
Καταγράφηκε ως αιφνίδια και απρόκλητη μεν, ωστόσο δεν αποτελούσε παρά μία ακόμη προαναγγελθείσα επίθεση ασθενή εις βάρος του νοσηλευτικού προσωπικού στο ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Οι σωματικές αλλά και λεκτικές επιθέσεις από ψυχικά ασθενείς που βρίσκονται σε κατάσταση διέγερσης εναντίον του προσωπικού καταγράφονται πλέον ολοένα πιο συχνά στα ψυχιατρικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Η εμφάνιση -και πάλι- ράντζων στις ψυχιατρικές κλινικές του ΕΣΥ όπου στοιβάζονται οι ασθενείς, η μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού και η αύξηση των ακούσιων εισαγωγών (με εισαγγελική εντολή) ασθενών θεωρούνται οι βασικοί παράγοντες που ενισχύουν τέτοιου είδους πρακτικές εις βάρος των εργαζομένων.
Το ζήτημα έχει θίξει επανειλημμένως αρμοδίως ο Σύλλογος Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ΕΣΥ του νόμου Αττικής. Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Συλλόγου, κ. Γιώργος Αβραμίδης, «πρόκειται για μείζον ζήτημα που αφορά στην εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και φυσικά την ποιότητα τους. Ο νομοθέτης προβλέπει ότι πρέπει να υπάρχει Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας στα νοσοκομεία η οποία να καταγράφει τέτοιου είδους περιστατικά και να λαμβάνει μέριμνα για να μην ξανασυμβούν. Αυτό φυσικά δεν γίνεται στα ελληνικά ψυχιατρικά νοσοκομεία».
Σύμφωνα με εκτιμήσεις επαγγελματιών της ψυχικής υγείας, καταγράφονται ένα με δύο περιστατικά βίας κατά νοσηλευτών σε κάθε εφημερία, ενώ δεν είναι λίγα εκείνα που έχουν ως αποτέλεσμα και τον τραυματισμό νοσηλευτών. «Κάποιες φορές κινδυνεύει η ζωή μας και άλλες φορές γλυτώνουμε με κάποια κατάγματα ή μώλωπες ή ράμματα. Το ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχει προσωπικό ασφαλείας και συνεπώς είμαστε εκτεθειμένοι σε τέτοιους κινδύνους» λέει χαρακτηριστικά εργαζόμενος ψυχιατρείου.
Είναι ενδεικτικό ότι στο μεγαλύτερο ψυχιατρικό νοσοκομείο της χώρας, στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, γνωστό και ως Δαφνί, δεν υπάρχει υπηρεσία ιδιωτικής φύλαξης (security) που θα μπορούσε να συνδράμει επικουρικά σε περιστατικά επίθεσης ασθενούς σε εργαζόμενο.
Όπως επισημαίνει νοσηλευτής ψυχιατρικής κλινικής, την ούτως ή άλλως δύσκολη καθημερινότητα σε αυτά τα νοσοκομεία επιδεινώνουν με τη συμπεριφορά τους οι αρμόδιοι διευθυντές ή οι διοικήσεις, «καθώς μετακυλίουν την ευθύνη για τα περιστατικά βίας που καταγράφονται στους νοσηλευτές και τους καταλογίζουν λάθος χειρισμούς ή τους ζητούν να συμπεριφέρονται και ως σεκιούριτι, παραβλέποντας ότι δεν είναι αυτός ο ρόλος μας».
Στον μικρόκοσμο των ψυχιατρείων οι εργαζόμενοι απλώς απεύχονται να βιώσουν τραγικές στιγμές όπως εκείνες που κατεγράφησαν στην κλινική του Ευαγγελισμού πριν από μερικά χρόνια. Το βράδυ της 1ης Ιουλίου 2002 ένας από τους στοιβαγμένους στον διάδρομο ψυχικά ασθενείς είχε επιτεθεί στους αρρώστους ενός θαλάμου.
Η επίθεση είχε κατάληξη μοιραία καθώς μία ασθενής έχασε την ζωή της αλλά και «δυσβάσταχτη» οικονομικά για το νοσοκομείο, που καταδικάστηκε σε καταβολή αποζημίωσης δεκάδων χιλιάδων ευρώ προς τους συγγενείς του θύματος.
